Na podstawie „Traktatu o doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny” Św. Ludwika Marii Grignon de Montfort (1673-1716)

WPROWADZENIE

Święty Ludwik Maria Grignon de Montfort był kapłanem i pisarzem żyjącym we Francji na przełomie siedemnastego i osiemnastego wieku (1673-1716). Propagował gorąco ideę powierzenia się Bogu przez Maryję. Stworzył 33 dniowy program duchowego przygotowania się do Aktu Ofiarowania się Panu Jezusowi przez Maryję oraz treść samego Aktu.

Św. Ludwik Grignion de Montfort uważany jest za pioniera pobożności maryjnej i mariologii, której wyrazem jest jego najbardziej znane dzieło „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”, gdzie rozwija koncepcję niewolnictwa duchowego jako dobrowolnego i ufnego poddania Maryi; pisze on m.in.:
„Prawdziwe nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny jest święte, to znaczy prowadzi duszę do unikania grzechu i do naśladowania cnót Najświętszej Maryi Panny, zwłaszcza Jej głębokiej pokory, żywej wiary, ślepego posłuszeństwa, nieustającej modlitwy, wszechstronnego umartwienia, Boskiej czystości, Jej głębokiego miłosierdzia, Jej heroicznej cierpliwości, Jej anielskiej słodyczy i iście Boskiej mądrości. Oto dziesięć głównych cnót Najświętszej Maryi Panny”.
Napisał również dzieło pt. „Tajemnica Maryi” określił w nim, na czym polega istota i zakres prawdziwego nabożeństwa do Maryi, zwanego Świętą Niewolą Miłości.
„Oddanie się Maryi na niewolnika miłości i życie w jedności z Nią polega na oddaniu się całkowitym jako niewolnik miłości Maryi, a przez Nią – Jezusowi. Dalej: na czynieniu wszystkiego z Maryją, w Maryi i dla Maryi. (…) Aby oddać się, poświecić i ofiarować dobrowolnie i z miłości, bez przymusu, całkowicie, bez zastrzeżeń – oddać swoje ciało i swoją duszę; swe dobra zewnętrzne, jak dom, rodzinę, dochody. Swe dobra wewnętrzne dotyczące duszy, a więc swoje zasługi, swoje łaski, swoje cnoty i zadośćuczynienia. Trzeba tu zaznaczyć, że przez to nabożeństwo dusza czyni ofiarę Panu Jezusowi przez Maryję ze wszystkiego, co ma najdroższego – której to ofiary nie żąda żaden zakon – z prawa, jakie ma do rozporządzenia samym sobą i wartością swoich modlitw, jałmużn, umartwień i zadośćuczynień. A mianowicie w taki sposób, że to wszystko zostawia się do całkowitej dyspozycji Najświętszej Dziewicy, by rozporządzała tym według swej woli, na największą chwałę Bożą, którą Ona jedna zna doskonale.”

Akt oddania siebie Maryi podejmowali później papieże, teologowie, m.in. św. Pius X, Benedykt XV i Pius XI. Oddanie Chrystusowi przez Maryję inspirowało wielu świętych i przyjaciół Boga, m.in. św. Maksymiliana Kolbego… Również i my jesteśmy zaproszeni, by do nich dołączyć i doświadczyć niezwykłej opieki Matki Przenajświętszej, skorzystać z duchowego skarbu, przekazanego Kościołowi przez św. Ludwika Maria Grignion de Montfort.
„A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej” (Rz 12,1)

We wstępie do wydania książki w j. angielskim “Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”, zacytowano słowa Św. Ludwika Grignon de Montfort, Rozdz. IV. Par. 227, gdzie mówi: „Ci którzy chcą poświęcić się temu szczególnemu nabożeństwu, które obecnie nie jest jeszcze bractwem, choćby to było rzeczą bardzo pożądaną (życzenie Św. Ludwika spełniło się ) – powinni przynajmniej przez dwanaście dni pracować nad tym, by się wyzbyć ducha tego świata, będącego przeciwnikiem ducha Jezusa Chrystusa; dalej powinni poświęcić ze trzy tygodnie, by się napełnić Jezusem Chrystusem przez Najświętszą Dziewicę…” Ojciec Fryderyk Faber, D.D., pisze: „Ludwik de Montfort zaleca nam przygotowanie się do Aktu Ofiarowania się za pomocą ćwiczeń duchowych, które właściwie nie są obowiązkowe, ale sprawiają, że możemy dużo lepiej przysposobić się to tego aktu ze względu na dyspozycje kształtujące się w naszych duszach. Ćwiczenia te dzielimy na dwa okresy:

Okres pierwszy: dwanaście dni podczas których staramy się “uwolnić samego siebie od ducha świata”

Okres drugi: podzielony na trzy jedno-tygodniowe odcinki: Pierwszy tydzień – poświęcony na poznanie samego siebie, Drugi tydzień – poznanie Najświętszej Dziewicy, Trzeci tydzień – poznanie Jezusa Chrystusa.

Te okresy ustalone przez Św. Ludwika de Montfort nie zamykają się w rygorystycznych i niezmienialnych granicach. Można je wydłużać lub skracać, np. dla potrzeb corocznego wznowienia Aktu Ofiarowania się wystarcza zazwyczaj okres trzech dni.

Źródło: niewolnikMaryi.com